Eerste stap in voortzetten - Continuation

 Eerste stap in voortzetten - Continuation

ONLINE Sangha avond
Maandag 23 Januari 2022   (English below)
 

‘If you want to be with Thay, if you want to see Thay’s continuation, the surest place is you. If you breath in and out, and you find peace and happiness and fulfilment, you know that Thay is always with you’ 
Thich Nhat Hanh

 

Beste vrienden,
Onze leraar Thich Nhat Hanh is overleden. Dat is een ingrijpende gebeurtenis.
 
Op heel veel manieren heeft hij ons geleerd dat dit niet het einde is: ‘de Sangha, de gemeenschap is mijn voortzetting. Je kunt me niet vinden in een stupa, maar wel in een bloem, een glimlach van de ander, een druppel regen die uit een wolk valt op ons voorhoofd.’
 
Hij heeft ons ook geleerd om niet zomaar door te leven. Te stoppen, stil te staan, terug te keren naar onze adem en diep te kijken. Op welke manier raakt mij dit verlies? Welke gedachten en gevoelens komen er in me op? Te gedenken. Welke herinnering is er in mij?
 
Bij mij kwam het beeld op dat dit bericht als een soort stok tussen de benen was terwijl ik liep. De bank, waar net nog de man zat die het pad goed kende, was leeg. Hij wees me de weg. Ik struikelde even. Met de gewoonte om meteen weer op te krabbelen en gehaast door te gaan. Of om op de bank te gaan zitten: wat moet ik nou?

Mindfulness beoefenen betekent stoppen en voelen wat er is. Want in het verdriet, verwarring, alleenheid kan een handvat zitten. Een les. Niet verdringen. Stil zijn. Luisteren. Delen. In het lijden zit het geluk. Zitten, terugkeren naar je adem, met een open hart voor je gedachten en gevoelens.
 
Als Sangha willen we de komende tijd stilstaan bij de verschillende aspecten van dit vallen en weer opstaan en ons pad vervolgen, in de geest van Thay. Zodat we helen en ook in dit stil staan Thay’s lessen in de praktijk brengen.
 
In dit moment zijn. Er is niet alleen leegte, gemis. Het is een periode van transitie. Op veel manieren verschijnt onze leraar vandaag, digitaal, online. Voor mij was deze verschijning indrukwekkend, helend. Ik werd van binnen geraakt. Thay in mij.
 
Ik nodig je uit om samen met anderen in de Sangha stil te zijn, te stoppen, te gedenken, te luisteren, te accepteren wat er is. Als een soort voorbereiding om weer op weg te gaan, opnieuw te beginnen.
 
Ik wens jullie een goede bezinning
Joost Vriens.
  

Lezing van Thich Nhat Hanh over 'No Birth No Death

Je bent welkom  online

De indeling van de avond is:
19.30: aankomen, ontmoeting.
20h00  Introductie van thema en geleide meditatie;
loopmeditatie of oefeningen, stille meditatie, 
ca 21h00.  dharma-sharing
ca 21h30  afsluiting 

Wanneer we mediteren hebben we een gelegenheid om te oefenen, om te ervaren dat we meer zijn dan ons denken en voelen.
Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen.
Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken.
Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt. 

The first step on the path of continuation.
 

‘If you want to be with Thay, if you want to see Thay’s continuation, the surest place is you. If you breath in and out, and you find peace and happiness and fulfilment, you know that Thay is always with you’ 
Thich Nhat Hanh

 
Dear friends,
Our teacher, Thich Nhat Hanh has passed away. This may touch us deep.
 
In many, very different ways he has teached us that this is not the end. 'The Sangha, the community is my continuation. ‘You cannot find me in a stupa. You can find me in a flower, the smile in a person you meet, a drop of rain that falls out of a cloud on your forehead.’
 
One of his core teachings is, over and over again, to stop. Be present with what is. To stop, to stand still, return to our breath, to practice deep looking. In what way am I touched by this passing, this empty space? Which thoughts and feelings keep returning in my mind?  How to honour him? Which memory of him is in me?
 
An image came to me that this message is like a stick between my legs while walking. Just a few moments ago there was this man, sitting on a bench who showed me the right direction, but now the bench was empty. I stumbled and fell.
The habit energy to stand up immediately and hastily searching for the direction. Or to sit on the bench, with the difficult question: what can I do now?

Practicing mindfulness means to stop and be aware of what is there in this moment. Because maybe there is some insight, some challenge in the grief, the despair, the feeling of loneliness. Maybe a teaching. Don’t supress. Be still. Deep listening. Sharing. There is happiness in the suffering. To sit, return to your breath, to be there with an open heart for your feelings and thoughts.
 
In the coming Sangha-meetings, we will make room for the different aspects of this stumbling and rising so that we can continue our path, inspired by the teachings and practices of Thay. Maybe this supports the healing process and it is a good first step ont the path of the continuation of Thay.
 
To be present in this moment.
There is not only emptiness, the feeling of missing. It is a period of transition. In many different ways our teacher showed up today, online, in the news. This presentation touched me very deep in my heart. With a healing energy inside. Thay in me.

In invite you to join this Sangha practice; to stop, to be still, to honour, to remember, to listen, to accept what is present at this moment. As a sort of preparation for beginning a new.

I wish you a nourishing Sunday,

Joost Vriens.                         

The Passing of Thay Jan 22, 2022

Dear Sangha , Dierbare Sangha,
Gisterenavond bereikte ons het bericht dat onze geliefde leraar
Thich Nhat Hanh
is overleden
Yesterday evening we received the message that our beloved teacher 
Thich Nhat Hanh 
has passed.

Het is met diepe dankbaarheid en compassie dat wij hem gedenken.
It is with deep gratitude and compassion that we commemorate him.

No coming 
No going
No after
no before
I hold you close to me
I release you to be free
Because I am in you
and you are in me


The announcement by the Plum village community is in this ink
There will be memorial services and meditations by the world wide community. These can be found via this link

We will together as a Sangha on Monday evening, a separate invitation will be sent to you.

 Guided meditation 

https://vimeo.com/460711263

 

Kloostercel als metafoor - Monastery cell as metaphor 20220117

 Kloostercel als metafoor

Monastery cell as metaphor

ONLINE Sangha avond
Maandag 17 Januari 2022   (English below)
 
Dierbare vrienden,
Maanden geleden deelde ik op een van de maandagavonden het volgende met jullie, het was een innerlijke openbaring voor me. Ik zei, dat ik in mijn voeten (en de slechte gezondheid daarvan) mijn meditatiegrot gevonden had, mijn kloostercel. 
Terugkijkende op mijn leven, heb ik talloze kloostercellen bezocht maar ben ik daar steeds ook altijd weer van weggetrokken. Was het steeds een vlucht omdat ik uiteindelijk de beperkingen, die eigen zijn aan een kloostercel en kloosterleven, niet uit wilde of kon houden? 

Een kloostercel is een kleine kamer met een bed, een tafel/stoel, een lamp, een waterkraan, een kruisbeeld aan de muur, een raam. Dan nog twee habijten, en veel meer hebben monniken niet. Als dit je allemaal tegenstaat, wordt de kloostercel heel, heel erg benauwend en benard. 

In de Karmelregel lees ik het volgende over de “cel”: “Laten zij (de monniken) ieder afzonderlijk in hun cellen blijven of in de buurt daarvan, dag en nacht in de Wijzing van de Heer zich bezinnend en in gebeden wakend, tenzij zij met andere rechtmatigheden bezet zijn”. 

Ik zit in mijn stoel omdat ik niet meer kan lopen. Ik oefen mij in een “ja” maar heel veel moeite blijk ik daar niet voor te hoeven doen, hetgeen mijzelf verbaast. Er “is” vaak een “ja”, ik accepteer, ik draag de pijn. Het maakt me dankbaar, mild, ik word lichter van aard, ik word opgenomen en verheven in iets groots dat van alle windrichtingen en alle tijden is. Op de momenten dat ik wel even gevangen zit in een “neen”, zit ik maar gewoon in mijn cel, neem ik mijn voeten in mijn handen, maak ze warm, en probeer ze te accepteren, precies zoals ze zijn. En ben ik ook dankbaar voor de 63 jaar nooit aflatende dienst die ze me hebben bewezen. Soms denk ik ook: had ik ze maar eens eerder bedankt.  

Zit jij ook in een kloostercel? Waaruit bestaat die kloostercel? En wil je daaruit weg? Ik wil niet (!) suggereren dat je persé in die kloostercel zou moeten blijven. Maar ik ben wel  benieuwd of het ook mogelijk is dat juist een “ja” je veel meer zou kunnen brengen

Uitziend naar de gelegenheid om met jullie de mediteren en te delen,
Warme groeten,
Felix Punt

Je bent welkom  online (mail svp voor een link)

De indeling van de avond is:
19.30: aankomen, ontmoeting en thee
20h00   Introductie van het thema
Geleide meditatie, stille meditatie, 
ca 21h00.  dharma-sharing
ca 21h30  afsluiting 

Wanneer we mediteren hebben we een gelegenheid om te oefenen, om te ervaren dat we meer zijn dan ons denken en voelen.
Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen.
Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken.
Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt.                          

Monastery cell as metaphor
 
Dear friends

Several months ago, on one of our Monday evenings, I shared following with you. It was an inner revelation. I told that in the bad health of my feet, I had found my meditation-cave, my monastery cell. 
Looking back at my life, I have visited countless monastic cells but always after a while I also moved on again. Was it always a flight, because I could not stand all the limitations which are given with monastic cells and monastic live? 

A monastic cell is a small room with a bed, a table/chair, a lamp, a water tap, a crucifix on the wall, a window. Than also two cloths – that’s all that monks possess. If this is not enough for you, you’re gonna have a very hard time inside the monastic cell

In the tradition of the Karmel (religious order of monks and nuns), there are the following prescriptions about cells. “Let them (the monks) each individually remain in their cells or nearby, day and night contemplating about what Gods wants from them, and pray, unless they are occupied with other practical duties.”

I am sitting in my chair because I can’t walk anymore. I practice saying “yes” to it, but as a surprise: I don’t have to put much effort in being able to do so. There often ís a “yes”, I accept, I endure the pain. It makes me grateful, mild, I become lighter, I am taken and uplifted in something Great, eternal and all compassing. In other moments where I indeed ám trapped in a “no”, I just sit in my physical monastic cell, take my feet in my hands, warm them, trying to accept my situation, just as it is. And I am also grateful for 63 years of being able to walk without any problems. And I think: I wish I had thanked my feet in earlier years. 

Are you also in a monastic cell? What is your monastic cell? Do you want to leave this cell? I don’t want to prescribe for anyone to stay in your monastic cell, regardless of all circumstances and so on. But I am curious about the possibility that staying and saying “yes” to your cell might bring you a lot of good matters/insights … 

Looking forward to meditate and share with you,
Warm regards,
Felix Punt

Monday evening Our Sangha meeting is in 'on-line' (pls mail for a link)

The format of this evening 
19h30: arriving and 'tea'
20h00  Introduction of the theme
Guided meditation, Silent meditation,
ca 21h00.  dharma-sharing
ca 21h30  Closing, 
In meditation we can practice and experience that your insight is there, just stop and allow it to manifest.
You are bigger, wiser and more stable than you think.                         

Gratitude and giving are wonders of life

 Dankbaarheid en geven als bron van geluk

Gratitude and giving as source of happiness

ONLINE Sangha avond
Maandag 10 Januari 2022   (English below)
 
Dierbare vrienden,
De afgelopen tijd waren er dagen waarin we de zon niet konden zien.
De lucht was grauw en en vaak was het zelfs donker midden op de dag.
Buiten was het nat en koud en er waren weinig mensen op straat.

Doordat ik (ivm Corona) veel thuis werk merkte ik op een dag met een schok dat het al avond was geworden, dat ik nog niet buiten was geweest en dat ik nog niemand had gesproken die dag.
Met een knoop in mijn buik staarde ik door het raam naar buiten en zag dat het grijs van de dag overgegaan was in het zwart van de avond.
Het drong tot me door dat het nu gemakkelijk was om weg te zakken in een gevoel van gemis en eenzaamheid. Ik kon nu ook voelen dat er op het moment veel (jonge) mensen zijn die hierin verstrikt raken.

In stilte legde ik mijn hand op mijn hart en verlegde mijn aandacht naar mijn adem. 
Ik realiseerde me dat ik bevoorrecht ben, vanuit mijn warme werkkamer had ik gewoon mijn werk kunnen doen die dag.
Er is eten in huis voor een aantal dagen. Ik ben gezond. Er is een hele infrastructuur om me heen die dit mogelijk maakt en als ik ziek wordt, wordt er voor me gezorgd.
Een grote dankbaarheid en warmte kwam in me op. En er kwam veel compassie met mensen die niet zo bevoorrecht zijn als ik.
Bij het uitademen kwam er een diepe ontspanning en sloot ik mijn ogen. Mijn aandacht was nu bij mijn kinderen en vrienden, bij alle mensen om me heen die mij voeden en steunen. Alle mensen waarvoor ik een voeding en steun kan zijn.
Met iedere ademhaling voelde ik die verbinding sterker worden.
Het gevoel van dankbaarheid groeide ook, ik heb zo veel ontvangen.
Het gevoel van dankbaarheid was ook omdat ik iets heb kunnen betekenen voor de mensen om me heen. Soms met iets kleins, soms een goed gesprek.
Ik kon nu ook weer voelen dat de Boeddhistische beoefening van geven (Dana) geluk brengt.

In zijn boek 'Wait, a love letter for those in despair' heeft Coung Lu een heel hoofdstuk gewijd aan geven:
"To give is to live"
Citaat (mijn vertaling) : 
Hoe meer je geeft, hoe dichter je bij je werkelijke zelf komt. Je bent niet wie je denkt te zijn. Je voelt je depressief omdat je denkt dat je afgescheiden individu bent. 
[Je bent groter en rijker dan je denkt, je bent verbonden.]

Zelfs als je uitgeput bent heb je nog veel te geven. Stuur een berichtje naar een vriend(in) en vertel hoe belangrijk ze voor je is. [...] Glimlach naar een vreemde. [...]
Dit zijn de sleutels om je uit de gevangenis van je geest te bevrijden.

Zonder jou zou ik niet bestaan
Jouw welzijn is belangrijk voor mij
Lijden kent geen eigenaar
en geluk kent geen grens.

Dit is de wereld waarin we leven,
dit is de wereld die we elkaar bieden

Warme groeten,
in verbinding
Hans

link naar: "Wait, a love letter to those in despair' 

Je bent welkom  online

De indeling van de avond is:
19.30: aankomen, ontmoeting en thee
20h00   Introductie van het thema
Geleide meditatie, stille meditatie, 
ca 21h00.  dharma-sharing
ca 21h30  afsluiting 

Wanneer we mediteren hebben we een gelegenheid om te oefenen, om te ervaren dat we meer zijn dan ons denken en voelen.
Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen.
Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken.
Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt.                          

Gratitude and giving as a source of happiness
 
Dear friends

The past days were gray and cold, some days we even could not see the sun.
Due to the corona restrictions i work at home and one day I realized that it had become evening and that I had not been outside the whole day. I had worked all day had not spoken to anyone. The gray of the day was now replaced by th e black of the evening.
I realized that it was easy to sink in the feeling of loneliness and missing out. At that moment I fully understood that there are many (young) people that get trapped in that emotion.

In silence I placed my hand on my heart and moved my attention to my breathing.
I realized that I was privileged, from my warm home office I could do my work. There is food enough in the house for several days. I am healthy, There is a whole infrastructure around me that makes this possible. When I get sick there will be medical care.
An enormous gratitude arose in me. And a strong compassion for those that are not so fortunate as I.
When breathing out there was a deep relaxation and I closed my eyes. My attention was now with my children en friends; With all those people that nourish and support me; and with all the people that I could support and nourish.
With every breath I felt the connection become stronger.
The feeling of gratitude grew as well.
The gratitude was also strong because I had been able to mean something for the people around me. Sometimes with something small, sometimes with a warm conversation.

In his book "wait, a love letter for those in despair' , Cuong Lu dedicates a whole chapter to giving: "To give is to live"
Some quotes:
'The more you give, the closer you come to your true self. You're not who you think you are. [You are much bigger and richer that you think], you are connected]
'Even when you feel depleted, burned-out, you can still be generous. Text a friend and tell her how important she is for you. [....] Say hello to a stranger. [...]
These are the keys to unlock the prison of your mind.
 

Without you I would not exist
your wellbeing is important for me
Suffering has no owner
Happiness has no boundary

This is the world we live in
this is the world we offer each other

Warm greetings
in connection
Hans
Link to the book: 'Wait, a love letter to those in despair'
                        

You are welcome on-line (pls mail for a link)

The format of this evening 
19h30: arriving and 'tea'
20h00  Introduction of the theme
Guided meditation, Silent meditation,
ca 21h00.  dharma-sharing
ca 21h30  Closing, 
In meditation we can practice and experience that your insight is there, just stop and allow it to manifest.

You are bigger, wiser and more stable than you think.   

Opnieuw beginnen -Beginning anew - sangha practice 3 Januari 2022

 

Opnieuw beginnen - Beginning anew ONLINE Sangha avond Maandag 03 Januari 2022   (English below)   Every morning we have 24 brand new hours to live! What a gift! Thich Nhat Hanh Beste Vrienden, Vanmorgen zag ik het prachtig kleurenpalet van de opkomende zon. Ik heb er een tijdje naar staan kijken. Het is elke dag zichtbaar, maar op deze eerste dag van een nieuw jaar zag ik het bewust. Dat komt misschien omdat ik vanochtend niet in mijn dagelijkse patroon zat. Ik werd later wakker, bleef liggen met het bewustzijn: dit is de eerste dag van een nieuw jaar. Wat gaat het me brengen? Welke intenties heb ik in dit nieuwe jaar?   Een van de inzichten van de beoefening is dat lijden voortkomt uit onwetendheid. Avijja in Pali. Letterlijk betekent dat: niet in staat zijn om het te zien of te begrijpen. Een andere vertaling is: geen licht. Als je je ogen dicht doet dan zie je het licht niet.   Een groep motten verzamelden zich rondom een kaarsvlam. Die kaarsvlam was zo aantrekkelijk, dat de ene na de andere mot zich niet meer kon inhouden, de vlam invloog en vernietigd werd. Maar dan stapte een oude, wijze mot naar voren en zei: ‘doe het niet, doe het niet. Probeer iets anders.’   De oude wijze mot is als de Boeddha die tegen ons zegt: je hebt dit pad al heel vaak gelopen. Het liep altijd op dezelfde manier af. Het is tijd voor iets nieuws.  Wij zijn het zelf, die oude wijze mot. De Boeddha.  Met open ogen en een open hart opnieuw beginnen. Elke dag.    Ik glimlach als ik wakker word. Vier en twintig nieuwe uren zijn beschikbaar. Ik neem me voor om volledig in elk moment te leven. En met de ogen van compassie naar wezens te kijken. (Gatha voor wakker worden, Plum Village)   Het licht van de zonsopgang maakt mij bewust van het krachtige wonder van de natuur waar ik deel van uitmaak. Dat prachtige oranje-paarse licht. Puurheid. Vrede. Ik zag het ook beter omdat het stil was. Een boodschap zonder geluid. Dat was in de voorbije dagen wel anders met het indringende geluid van vuurwerk. Dat is voorbij. Een nieuwe dag.   In mij komt ook elke ochtend de zon op, gaat het licht aan.  Ik beschouw mijn intentie voor de dag als het licht van mijn hart. Wat wil ik vandaag doen? Wat wil ik vandaag anders doen? Een beetje meer wakker door de dag heen gaan. Zodat het niet precies dezelfde routine is als gisteren. Het gaat dan niet om een groot voornemen. Met open aandacht kijken. Handelen in verbinding met je hart. Nieuwsgierig zijn.   We beoefenen mindfulness, Sati in het Pali. Dat betekent onder andere herinneren. En ook: weer bij elkaar komen. In de betekenis van deze woorden zie ik een prachtig inzicht. Kan ik me, op de derde dag van het nieuwe jaar, tijdens onze Sangha beoefening, dit inzicht van: elke dag opnieuw beginnen nog herinneren? Mijn intentie van een andere stap, een ander pad?    Ik kijk er naar uit om bij elkaar te komen, ook al is het in een digitale vorm. Omdat het samen beoefenen voedend is, wakker maakt, inspireert. In de ontmoeting met de ander zit de energie van opnieuw beginnen. Ik wens jullie een open blik en een goede start Joost Vriens.   De indeling van de avond is: 19.30: aankomen, ontmoeting. 20h00  Introductie van thema en geleide meditatie; loopmeditatie of oefeningen, stille meditatie,  ca 21h00.  dharma-sharing ca 21h30  afsluiting  Wanneer we mediteren hebben we een gelegenheid om te oefenen, om te ervaren dat we meer zijn dan ons denken en voelen. Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen. Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken. Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt.  A fresh day: beginning a new.   Every morning we have 24 brand new hours to live! What a gift! Thich Nhat Hanh   Dear Friends, This morning, I was deeply touched by the beautiful colour palette of the light of the rising sun. I stopped and looked at it for a few minutes. This light is there every day, but on this first day of a new year I saw it more clearly. It warmed my heart. Because this is a special day, I was not in my usual morning routine. Maybe this made it possible that I could experience this deep looking into the morning light. I woke up an hour later, stayed in bed for some minutes with the curious question: this is the first day of a new year. What will it bring me? And what intentions will I have?   One of the insights of our practice is that ignorance is the cause of the endless round of suffering. Avijja in Pali. Literally translated, it means ‘unable to see or understand’. Another translation is: ‘no light’. Which gave me the thought that, if you close your eyes, you cannot see the light.   A bunch of moths gather around a candle flame, which was very beautiful. One after another the moths were so attracted by the flame, that they couldn’t resist flying into it, and so they were destroyed. But then, an old wise moth stepped forward and said: ‘Don’t do it, don’t do it. Try something different’.   The old moth represents the Buddha who’s saying to you: ‘you’ve walked down this path over and over again. It has always ended up the same way. It is time to try something different.’ The old, wise moth, the Buddha; they represent us. You and me. With an open heart, with open eyes beginning a new. Every day.   Waking up this morning, I smile. Twenty-four  brand new hours are before me. I vow to live fully in each moment And to look at beings  with eyes of compassion. (Waking up gatha, plum village)   The sunrise light makes me aware of the powerful wonder of nature of which I am part of. That beautiful orange-pink-yellow light. Purity. Peace. Creation. Possibility. Maybe it touched me more because there was silence. A message without a sound or words. A big difference with the past days filled with the disturbing sound of fireworks. That is gone. A new day.   Every morning, the sun rises in me. Light shines. The light of awareness. I consider my intention for the coming 24 hours as the light of my heart. What is my intention today? How can I alter a habit? A little more awake walking the path of the day. A small change. A small step. No big wishes or intentions. Looking with awareness. Acting with a connection from our heart. Be curious.   We practice mindfulness, Sati in Pali. One of the meanings is ‘remembering’. Another is: ‘coming back together’ For me, a combined insight lights up in those translations. Is it possible for me to remember this insight ‘beginning anew everyday’ in the evening of the third day, during our sangha practice? Or my intention of taking another step, a slightly different path?   I look forward coming together as a Sangha, in our present online form. Because practicing together is nourishing, it wakes me up, it gives me inspiration. In the encounter with the other shows up the energy of beginning anew. Insights lights up at the horizon. You’re warmly invited to share your light and intentions.   I wish you a fresh view and a good start, this weekend. Joost Vriens