Peaceful cultivating your garden-online sangha 8 Juni 2020.

Dear reader, if you want to join this evening, please send us an e-mail en we will send you the link. Beste vrienden, Een kernhouding in het boeddhisme is: wil je bijdragen aan een verandering in de wereld, werk dan aan jezelf. Wil je het lijden in de wereld verminderen, keer dan naar binnen, zoek naar de wortels van je eigen lijden en zet, door mindfull te leven steeds kleine stapjes. Met mededogen, niet met strijd. Wat je aandacht geeft wordt sterker. Wat je water geeft wordt sterker. Een bijzondere vorm van aandacht is: dit is niet goed, dit moet anders, dit klopt niet. Ik ervaar het soms tijdens meditatie: ik wil die gedachten niet, ik zit hier om rustig te worden. Dank je wel, zeggen die gedachten dan. Vandaag kwam ik een artikel tegen van Thich Nhat Hanh over oorlog. Hij begon met een prachtige vergelijking tussen een japanse zentuin en een vietnamese zen tuin. De Japanse zentuin is strak, formeel, georganiseerd, rechte hoeken, een  aangeharkt grindveld met in het midden een steen, geen verstoringen. De Vietnamese zen tuin is speels, uitbundig, met grassen en veel bloemen en bomen. Kinderen spelen in de ene hoek, oudere mannen buigen zich in de andere hoek over een spelletje schaak, dieren zijn vrij om rond te dwalen. Het is een vredige, niet georganiseerde miniatuurwereld. Een prachtige metafoor, die mijn zoekende onrust heel puntig weerspiegelt. Een oefening in mededogen, ook. Ik had juist een uur in de tuin gewerkt om een hardnekkig (on)kruid, heermoes te verwijderen. De ene tuin is niet beter als de anderen. Het zijn spiegels. De balans tussen plannen en laten gebeuren. Tussen stil zitten, concentreren op de adem, grote behoefte aan innerlijke rust en stil zitten, waarnemen, met mededogen, accepteren, diep kijken en erkennen wat er is. Deze openheid was al eerder aangeraakt. Als je wilt dat een gemeenschap het goed heeft, moeten vier groepen mensen leiding hebben over de gemeenschap: ervaren mannen, ervaren vrouwen, ervaren jongelui en nieuwkomers. Het komt uit een 2600 jaar oude mondelinge traditie in Afrika. Die kwam diep binnen. De wijsheid van de vreemdeling. De wijsheid van de jongere. De vredige kracht van het durven laten gebeuren. Ik nodig jullie uit om als Sangha bij elkaar te komen en ruimte en tijd te maken om je te verbinden met jouw tuin, jouw zaden en wortels om te kijken naar de uitzonderlijke schoonheid van de onverwachte variatie. Ik wens jullie een ontspannen en kleurrijk weekend. Joost

De indeling van de avond is: 19.30: aankomen, ontmoeting en thee 20h00   Introductie van het thema Geleide meditatie, stille meditatie, ca 21h00.  dharma-sharing ca 21h30  afsluiting

Dear Friends, A core attitude in Buddhism is:  if you want to contribute to a change in the world, start with  yourself. Do you focus on reducing the suffering in the world, start your activism and  time to search for the roots of your own suffering, living mindfully, continue to take small steps. With a compassionate heart, not with a fight. Whatever you give attention becomes stronger. The things you water, feed, nourish grow stronger. A special way of watering is the thought: this is not very good, it has to be different, it's just not true. I can feel it sometimes during meditation: I don’t want those thoughts and feelings now, I just want to be with my breath. Those thoughts are grateful, because they can stay longer. Today I came across an article by Thich Nhat Hanh about war. He started with a beautiful comparison between a Japanese Zen garden and a Vietnamese Zen garden. The Japanese Zen garden is sleek, formal, organized, right angles, a raked gravel field with a stone in the middle, no disturbances. The Vietnamese Zen garden is playful, exuberant, with grasses and many flowers and trees. Children play in one corner, older men bend over a game of chess in the other corner, animals are free to roam. It is a peaceful, unorganized miniature world. A beautiful metaphor, which very sharply reflects my searching for restlessness. A practice in compassion, too. I had just worked in the garden for an hour to remove a stubborn (un) herb, horsetail. There is no ‘better’ garden; they are mirrors. The balance between planning and let it happen. Between sitting still, concentrating on the breath, a great need for inner peace and sitting still, perceiving, with compassion, accepting, looking deeply and acknowledging what is there. This openness had been touched on before. If you want right leadership in a community four groups of people must lead the community: experienced men, experienced women, experienced young people, and newcomers. It comes from a 2,600-year-old oral tradition in Africa. It touched me very strong. The stranger's wisdom. The youngster's wisdom. The peaceful power of daring to happen what happens. Our world would be a different world. I invite you to come together as Sangha and make space and time to connect with your garden, your seeds and roots to look at the exceptional beauty of the unexpected variation. I wish you a  relaxing, coulorfull weekend! Joost