Open Awareness Sanga Practice 1 Juni 2020

Open awareness Online Sangha evening Monday June 1st, 2020   (English below) If you want to join our meeting, please send us an e-mail so that we can send you the link. Beste vrienden, De laatste maanden word ik vaak geraakt door het verhaal van Mahakasyapa.  De Boeddha hield een dharma-lezing. Zonder woorden. Hij hield een bloem omhoog. Een monnik reageerde met een lichte glimlach. Dat zag de Boeddha en hij bedankte hem. Ik ben een man van veel woorden. Dus is de oefening van de bloem-zonder-woorden een goede oefening voor mij. De tweede oefening die er voor mij inzit is de lichte glimlach. Ik heb een krachtige gewoonte om te zien wat er niet goed is, wat onrechtvaardigheid en dat voedt boosheid en de drang naar verandering. Met mededogen accepteren wat er is. Onze gezamenlijke oefening is daarbij een grote steun. Het derde wat voedend voor mij is in dit kleine verhaal is dat het kijken naar een bloem genoeg is om gewaar te worden. Naar dat wat er is. Woensdagochtend zat ik aan de tuintafel. Ik keek naar de vogeltjes die een bad nemen in onze vijver. Slokje, alert opkijken of er gevaar is, slokje, opkijken, onderdompelen van de veren, even stoppen. Ik genoot ervan. Dit vogeltje was geconcentreerd, met aandacht, een ding tegelijk. Mijn gedachten dwaalden af naar het nieuwsbericht over George Floyd, overleden door het gewicht van de knie van een blanke politieman. Ik werd vervuld door woede vanwege de onrechtvaardigheid. De foto van de blanke man die in de camera kijkt achter de auto was indringend en bleef. Opnieuw keek ik naar het vogeltje. De zin ‘call me by my true names’ kwam in me op. Het gedicht waarin Thay uitspreekt zowel de piraat als het verkrachtte meisje te zijn. Ik weet niet waar die gedachte vandaan kwam. Maar het was als een bloem die voor me werd gehouden. Ineens keek ik anders naar die foto. Wat heeft de politieman doorgemaakt? Wat is de wortel van zijn lijden? Waarin verschilt mijn woede van zijn woede? Hoe komt het dat ik wel het lijden van de een zie en niet het lijden van de ander? Dat waren moeilijke, confronterende vragen. Het opende me wel. Ik kon door die ik-weet- niet-waarvandaan-komende gedachte contact maken met de woede(die ken ik goed) en met de compassie in mij (daar was ik me niet gewaar van, op dat moment). Toen ik vanochtend, voordat ik aan deze tekst begon, nog even bladerde in een tijdschrift zag ik een mooie foto van een badderende vogel met daarbij de zin: Voor vogels werkt het kalmerend om aandacht aan hun verenpak te besteden. Een tweede bloem. Het versterkte mijn inzicht dat het met open aandacht bij iets zijn, voor mij het kijken naar de badderende vogels in het stromende water zorgt dat je verbinding krijgt met je Boeddha natuur. Maandagavond komen we via de ZOOM verbinding bij elkaar en kunnen we samen mediteren . Ik nodig je graag uit om deel te nemen aan onze Sangha avond, open gewaar zijn te oefenen in verbondenheid met elkaar. Ik wens jullie ontspannen en inspirerende Pinksterdagen. Joost

De indeling van de avond is: 19.30: aankomen, ontmoeting en thee 20h00   Introductie van het thema Geleide meditatie, stille meditatie, ca 21h00.  dharma-sharing ca 21h30  afsluiting

Dear Friends, During the last months I am touched by the story of Mahakasyapa. All the monks gathered to listen to a dharma-talk by the Buddha. There were no words. The Buddha presented a flower. Mahakasyapa reacted with a smile. De Buddha noticed it and thanked him for his understanding of the Dharma. Often, I use many words. So, the practice of the ‘flower-without-words’ is nourishing for me. De simple smile is an even stronger practice for me. Because I have a strong habit to notice what’s wrong, the injustice in events, which nourishes anger and a strong desire to fundamental change. Mindfull compassion. Not easy. Our practice together is an inspiring support. During the last two weeks, another dharma insight showed up in this small parable. Just looking to a simple flower is enough to practice awareness. Embrace reality as it is. I was sitting in our garden. I watched the birds, taking a bath in the flow form of our pond. A sip, looks up to scan the environment for danger, sip, looks up, dipping the springs. Stop. I enjoyed it. This bird was showing mindfulness practice, one thing at the time. My thoughts drifted to the news about George Floyd’s death, because of a not removed knee of a white police officer. Again, I was filled with anger because of the injustice. The photo of the white man, looking straight in the camera behind the car was penetrating and was no cloud that passed by. I looked at the bird again. The phrase ‘call me by my true names’ arose in me. The poem in which Thay expresses that he is the pirate and the raped girl. I don’t know what the source of this thought. But it felt as a flower that was presented to me. Now I looked different to this picture. What did the policeman go through? Wat is the root of his suffering? What is the difference between his anger and mine? What is the cause that I can see the suffering of one, but not of the other? Confronting questions. But they opened a door. Touched by this thought with no source I could contact my anger (which I know well) and with the compassion in me (which I was not aware of, at that moment). This morning, just before writing this text, I saw a picture of a bathing bird with the text: for birds, it is calming to pay attention to their plumage. A second flower! This nourished my growing insight that the practice of open, natural awareness, in this moment watching bathing birds in the flow of the water is a good path to connect with my Buddha nature which is always inside of me. So, after all these words, I invite you to join our sangha evening in practicing open awareness, mindfull connected with each other. Monday night we will have an online meditation via ZOOM I wish you relaxing, inspiring Pentecost days! Joost

The format of this evening  19h30: arriving and 'tea' 20h00  Introduction of the theme Guided meditation, Silent meditation, ca 21h00.  dharma-sharing ca 21h30  Closing,