How are you. ++ Hoe is het met je.

How are you.

Hoe is het met je. 


Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 27 Oktober, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,

Hoe is het met je?
Hoe gaat het?

Je zult weleens hebben stil gestaan bij de gedachte dat dit vaak een routine vraag is.
Of misschien wel een retorische vraag.
De vraag: Ca va? wordt bijna automatisch beantwoord met Ca va!
Bijzonder is eigenlijk ook wel dat er soms een oprechte glimlach komt en:
Fijn dat je het vraagt ! gevolgd door: En met jou?

Het bijzondere is dan: Komt het ook tot een gesprek?
En is dat gesprek dan een uitwisseling van feiten en gebeurtenissen of een daadwerkelijk gesprek over hoe het met je gaat en hoe je je voelt.
Het is interessant om te onderzoeken over hoe en wanneer dat gesprek ook daadwerkelijk tot stand komt.
Is het veilig genoeg, is er ruimte genoeg, is het er de gelegenheid voor, zijn er andere meer urgente zaken, heb ik er zelf wel voldoende zicht op, ik wil niet klagen, ik wil niet indiscreet zijn, ik wil niet te veel oprakelen, ik wil het niet groter maken dan het is. Soms is er zelfs de angst: kan ik het wel aan.

Bovenstaand lijkt alleen te gaan over een ontmoeting tussen twee personen, maar het is evenzeer toepasbaar op de ontmoeting met jezelf.
De ontmoeting tijdens je meditatie, of gewoon in een stil moment.

In deze wekelijkse mail staat onder de agenda iedere week het zinnetje:
Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen. Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken. Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt.

Je kun je eigen beste vriend(in) zijn. Je kunt ruimte maken en steun geven door je vriendelijke open aandacht.
Mediteren is ruimte maken, open, ontvankelijk en geduldig zijn. Zoals je gaat zitten aan de rand van een open plek in het bos. Alleen als je stil bent en niet bedreigend, tonen de schuwe dieren zich. Dan kun je waarnemen wat er leeft.
Zodra zich iets in je toont, het zwakke signaal, kun je het met compassie verzorgen.

Kun je waarnemen zonder concepten? Als je concepten en betekenis loslaat wat zie je dan?

Het uitdoven (niroda) van beelden, verwachtingen en meningen (concepten) brengt je in een ongedeelde open ruimte, waar gelijkwaardigheid, openheid en vrijheid een kans krijgen. Waar lijden en geluk twee kanten van dezelfde medaille zijn en met compassie en dankbaarheid ontvangen worden.
Als we beelden of opvattingen loslaten hebben we een kans om de ander te ontmoeten en te ontdekken.

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Met het inzicht van interzijn en het uitdoven van concepten, kun je met mindfulness in nirvana leven. Tich Nhat Hanh heeft het zo verwoord in het lied:
I have arrived, I am home
In the here and in the now
I am solid, I am free
In the ultimate I dwell

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans

Thich Nhat Hanh heeft in het boek 'De kunst van het leven' deze inzichten prachtig beschreven
Cuong Lu beschrijft in 'Happiness is overrated' hoe concepten ons beeld van de realiteit vervormd, en onze 'Raw-mind" conditioneerd.

How are you.

Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
 

Dear Sangha,

How are you?

The thought probably crossed your mind that this often is a routine question. Or even sometimes a rhetorical question.
Often it is answered by: Fine, thank you, and you?

A special observation is : When and how doe sit really come to a an deep conversation?
It would be a nice investigation to find out.
Is it safe enough, is there space enough, is it really the occasion for this, There are other more urgent matters, Do I have clear enough vision on it myself, I do not want to complain, I do not want to be indiscrete, I don't want to stir things up, I don't want to make it bigger than it is. And sometimes even the fear: Can I handle the conversation or the situation.

The above appears to be about the conversation between two persons, but it can equally be applied to the encounter with yourself. 
Meeting yourself during meditation, or just in a silent moment.

When we meditate we create a safe, open space, where your mind can rest and observe. You have everything in you to see, hear and think clearly. You are bigger, wiser and more stable than you think.

You can be your own best friend, you can make space and give support by your open friendly attention.
Meditation is making space, being open, patient, receptive. Like you are when you sit down at the edge of a clearing in a forest. Only when you are still and non threatening, the shy animals show themselves. Only than you can perceive what lives there. 
When something reveals itself in you, the weak signal, you can care for it with compassion.

Can you observe without concepts? When you let go of concepts and meaning, what do you see?

The extinguishing (niroda) of images, expectations and opinions (concepts) brings you in undivided open space, where equality, openness and freedom get a chance. Where suffering and happiness are sides of the same coin and are received with compassion and gratitude.
When we let go of our concepts or convictions we have a chance to meet and discover the other.

Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.

With the insight of Inter-being and the extinguishing of concepts, you can live with mindfulness in nirvana. Thich Nhat Hanh has expressed that in this song:
I have arrived, I am home,
In the here and in the now.
I am solid, I am free.
In the ultimate I dwell

This Monday evening  we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion.

Warm regards
Hans

These insights are beautifully described by Thich Nhat Hanh in the book: 'The art of living'
Cuong Lu describes in 'Happiness is overrated' how concepts distort our view of the world and how our 'raw-mind' gets conditioned.

Nirvana leven ++ Living Nirvana.

Nirvana leven.

Living Nirvana. 

Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 20 Oktober, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,

Wanneer je je ogen opent en rond kijkt, wat zie je dan?
Neem even de tijd om deze oefening te doen.
Leg even je telefoon of je computer weg, sluit je ogen en laat je adem rustig stromen.
Open je ogen en kijk om je heen.

Waarschijnlijk heb je de dingen benoemd die je zag en herkende.
Dat is waar we goed in zijn, dat is waar we ons leven lang op getraind zijn.
We onderscheiden objecten en geven die een naam, een betekenis.
Een object waar ik nu aan denk is wat sommigen Paraplui noemen en anderen noemen het Parasol.
Tegen de regen of tegen de zon, afhankelijk van het beoogde gebruik.
Vorige week was er een regenbui en ik zag iemand naar de bus rennen, hij gebruikte een krant om de regen uit zijn gezicht te houden. Is dat ook een paraplui?
In mijn vroege jeugd zag ik stratenmakers die met een zakdoek een petje maakten door vier knopen in de hoeken te leggen. Is dat ook een Parasol?
Zo gaat het ook met onze gedachten, overtuigingen en emoties. We geven iets betekenis en zien dat als de waarheid. Onze waarnemingen bevriezen direct in concepten, terwijl we daarmee niet meer de realiteit zien. 

Kun je waarnemen zonder concepten? Als je concepten en betekenis loslaat wat zie je dan?
(soms overkomt het me vanzelf als ik me overgeef tijdens een wandeling in de natuur)
Vorige week hebben we gemediteerd op verbondenheid, ongedeeldheid. De ongedeeldheid van de wereld, niets kan bestaan zonder al het andere.

De dingen om ons heen, de hectiek van alledag is realiteit, het is wat Thich Nhat Hanh de historische dimensie noemt. Het is ons dagelijks leven het heeft waarde in de practische zin. Een appel kan ik eten en een steen niet.
Door te kijken zonder afscheiding, zonder concepten zie je de verwevenheid en de wederzijdse afhankelijkheid. Thich Nhat Hanh verwijst daar naar als de Ultime dimensie. Cuong Lu refereert aan 'bron' of  'wortel'.
Die verwevenheid die ultime dimensie is niet iets abstracts of ver weg, maar concreet en aanwezig. Als we de natuur schade berokkenen, beschadigen we onszelf. En als we voor de mensheid zorgen door het als een geheel te zien en als expressie van de natuur, dan zorg ik ook voor mezelf en voor de natuuur.

Het uitdoven (niroda) van concepten brengt je in een ongedeelde open ruimte, waar gelijkwaardigheid, openheid en vrijheid een kans krijgen. Waar lijden en geluk met compassie en dankbaarheid ontvangen worden.
Als we concepten of opvattingen loslaten hebben we een kans om de ander te ontmoeten en te ontdekken.

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Met het inzicht van interzijn en het uitdoven van concepten, kun je met mindfulness in nirvana leven. Tich Nhat Hanh heeft het zo verwoord in het lied:
I have arrived, I am home
In the here and in the now
I am solid, I am free
In the ultimate I dwell

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans

Thich Nhat Hanh heeft in het boek 'De kunst van het leven' deze inzichten prachtig beschreven
Cuong Lu beschrijft in 'Happiness is overrated' hoe concepten ons beeld van de realiteit vervormd, en onze 'Raw-mind" conditioneerd.

We hebben een uitnodiging ontvangen voor een Boeddhistisch festival op 29 November in Naarden.
Zie deze link 

Living nirvana.

Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
 

Dear Sangha,

When you open your eyes, and look around, what do you see?
Please, take a moment to do this exercise .
Put your phone or laptop down, close your eyes and let your breath flow calmly.
Open your eyes and look around.

Chances are that you have named the things you saw and recognized.
This is what we are good at. This is what we have been trained for all our lives.
We discern objects and give them a name, a meaning.
An object that I am thinking of now, is what the English call 'Umbrella' , some call it in French : Paraplui or Parasol, depending the intended use. Against rain or against sunshine.
Last week there was a sudden rain shower and I saw a man running to the bus. He held a newspaper over his head to shield his head from the rain. Can we call that Paraplui?
In my early youth I saw men working on the pavement and they had made a hat out of a handkerchief by making  a knot in each corner. Can we call that a Parasol?
This is the same process for our thoughts, convictions and emotions. We give it meaning and take that as the truth. Our observations immediately freeze into concepts, while with that we do not see reality any more.

Can you observe without concepts? When you let go of concepts and meaning, what do you see?
(Sometimes I succeed when I surrender to the woods, or nature)

Last week we meditated on connectedness, undividedness. The undividedness of the world, nothing can exist without all the rest.

The things around us, the hectic of the day is reality, it is what Thich Nhat Hanh calls the historical dimension. It is our daily life and it has value in the practical sense. I can eat an apple and not a rock.
By observing without separation, without concepts, you see the connectedness the interwoven-ness, the mutual dependence. Thich Nhat Hanh refers to it as the ultimate dimension. Cuong Lu refers to 'source' or 'root'.
That interwoven-ness, that ultimate dimension is not something abstract or far away, but concrete and present. When we damage nature, we damage ourselves. When I take care of humanity by seeing it as a whole and as expression of nature, I take care of myself and for nature.

The extinguishing (niroda) of concepts brings you in undivided open space, where equality, openness and freedom get a chance. Where suffering and happiness are sides of the same coin and are received with compassion and gratitude.
When we let go of our concepts or convictions we have a chance to meet and discover the other.

Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.

With the insight of Inter-being and the extinguishing of concepts, you can live with mindfulness in nirvana. Thich Nhat Hanh has expressed that in this song:
I have arrived, I am home,
In the here and in the now.
I am solid, I am free.
In the ultimate I dwell

This Monday evening  we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion.

Warm regards
Hans

These insights are beautifully described by Thich Nhat Hanh in the book: 'The art of living'
Cuong Lu describes in 'Happiness is overrated' how concepts distort our view of the world and how our 'raw-mind' gets conditioned.

When you want to read more on this, the search term is: Conditioned co-arising.
Or in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Which says: This is because that is, this is not because that is not.
  

Verbondenheid ++ Connectedness.

Verbondenheid.

Connectedness. 

Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 13 Oktober, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,

De afgelopen 2 weken was ik op reis, door de spanningen in de wereld voelde ik een enorme druk bij het overgaan van de grens.
Er was een stevig en uitgebreid interview over mijn intenties. Waarschijnlijk er op gericht om het gevoel van veiligheid bij de ontvangende partij te vergroten. Kennelijk voelen zij zich onveilig. Het vergrootte echter mijn gevoel van onveiligheid. Ik had me er op voorbereid en daar stonden we dan.
Aan het eind van het gesprek was er een glimlach, een knikje en een oprecht welkom en goede reis!
Eenmaal aan de andere kant van de grens heb ik alleen mooie vriendelijke behulpzame mensen ontmoet.
Mensen zoals jij en ik, ademen dezelfde lucht, lopen op dezelfde aarde.

Hoe makkelijk is het om afgescheidenheid te voelen. Als er een jij is, is er een ik.
Maar eenvoudige observatie leert dat de mens niet alleen kan bestaan, niet zonder anderen, niet zonder de wereld.
Onlosmakelijk verweven onderdeel.

De natuurlijke staat is verbondenheid.
Afgescheidenheid is een illusie gemaakt door onze mind.

Wat heb je nodig om die illusie los te laten? Zeker in moeilijke omstandigheden?
De ander weer te herkennen als verweven met jezelf, met de wereld?

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans


We hebben een uitnodiging ontvangen voor een Boeddhistisch festival op 29 November in Naarden.
Zie deze link.

Connectedness.

Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
 

Dear Sangha,

What do you need to recognize the other as interwoven with yourself, with the world?
To let go of the illusion that you are separated? Especially in difficult circumstances.

No one can exist without all the rest of the cosmos.

Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.

This Monday evening  we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion.

Warm regards
Hans

Ruimte om te helen ++ Space to heal.

 

Ruimte om te helen.

Space to heal.

Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 22 september, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,

"Toen ik ging zitten merkte is pas hoe moe ik was"
"Ik had wat tijd nodig om op adem te komen"
"Het was een zware tijd, en we hebben een jasje uitgedaan, maar langzaam kunnen we weer ontspannen en om ons heen kijken."

Deze uitspraken zullen geen verrassing zijn en mogelijk heb je die zelf ook gebruikt.
De mens is een krachtige en veerkrachtige soort. Zo krachtig zelfs dat we onszelf regelmatig voorbij lopen.
De andere kant is er ook; als de omstandigheden moeilijk zijn blijkt dat je steviger bent en tot meer in staat bent dan je dacht.

Er is echter een verschil of die kracht gewekt wordt uit wilskracht of uit verbinding en vertrouwen. Mijn ervaring is dat doorgaan uit wilskracht vaak lukt, maar uiteindelijk een hoge prijs heeft.

In onze Boedhistische beoefening is er de praktijk van "Toevlucht nemen", "Taking refuge".
Een poging om het te duiden zou ik zeggen:
Wilskracht komt uit onze mind; Toevlucht heeft betrekking op ons zijn, ons wezen.
Als je toevlucht neemt, betreedt je een ruimte die je kunt beschrijven als ondeelbaar en onaantastbaar. Je laat de wereld van afscheiding los. Je komt thuis bij je wortels, bij je bron.

Een collega die met zijn gezin temaken kreeg met een ernstige ziekte van zijn zoon vertelde me deze week:
"Ik kan moeilijk benoemen hoe we hier samen doorheen gekomen zijn, het enige wat ik kan bedenken is het woord 'Liefde', we hebben elkaar vastgehouden met compassie en dankbaarheid "

We kunnen ruimte geven aan de verbondenheid.
In de verbondenheid (ongedeeldheid) ben je niet alleen en kun je ook de mensen om je heen de ruimte en gelegenheid geven om te helen.

Het leven is een wondelijk geschenk. Een kostbaar uniek geschenk. Jij en ik zijn een uniek wonder. Waarbij we de mogenlijkheid hebben om zonder afscheiding te leven, met dankbaarheid en compassie.

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans

Als je meer wilt lezen is de Engelse zoekterm: Conditioned co-arising.
Of in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Daarin staat: Dit is omdat dat is, dit is niet omdat dat niet is.

Space to heal.

Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
 

Dear Sangha,

"Only when I sat down I could feel how tired I was"
"I needed some time to catch my breath"
"I has been a tough period, we all shed some skin, but slowly we can relax again and look around"

The words may not come as a surprise to you, you may have used them yourself.
Humans are a powerful and resilient species. So powerful that we regularly run faster than our feet can carry.
The other side is there too, when the circumstances are rough, it turns out that we are more solid and capable of more than we thought.

There is however a difference if this power is rooted in willpower or in connectedness and trust. My experience is that moving on based on willpower often works, but in the end will have a high cost.

Our Buddhist practice gives us the option of "taking refuge".
An attempt to give that words would be:
Willpower originates from our mind (Our discursive thinking) and Taking refuge is rooted in our being.
When you take refuge, you enter a space that can be described as indivisible and  immutable. You let the world of separation go. You come home to your roots, your source.

A colleague who, with his family, was confronted with serious illness of his son told me this week:
"I can hardly give words to how we got through this together; The only thing I can think of is the word 'Love', we held each other with compassion and gratitude"

We can give space to connectedness.
In connectedness (non-separation) you are not alone an you can give the people around you space and support to heal.

You stop separation and judgement; You come home; You come home to your source.
In the words of Thich Nhat Hanh:
"I have arrived, I am home" In the safe place, where you do not have to up-hold or defend  anything.
Thay Cuong Lu says:
"You let go of your conditioned mind, and give room to your raw, unconditioned mind" You are open and receptive to become aware without discrimination (separation) or judgement. You are empty of separation.
As soon as you notice were you create separation, you also notice connectedness.

Life is a wondrous gift. A precious and unique present. You and I are a unique wonder. We have the opportunity to live without separation, with gratitude and compassion.

Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.

This Monday evening  we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion.

Warm regards
Hans

When you want to read more on this, the search term is: Conditioned co-arising.
Or in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Which says: This is because that is, this is not because that is not.
  

Oplossen in de leegte. ++ Dissolving in emptiness.

 

Oplossen in de leegte.
Dissolving in emptiness. 

Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 15 september, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,

Voor wie een auto of een fiets heeft, zal het geen moeite kosten om te zien dat regelmatig onderhoud en verzorging een noodzaak is. Simpele dingen, zoals banden die te zacht zijn of gebrek aan olie kan snel tot schade leiden.
Toch, als het om onze mind of onze relaties gaat, gaan we daar vaak onvoorzichtig mee om.
Als je aan het wandelen bent kun je best een eind komen met een steentje in je schoen. Het is beter om even te stoppen en voor je voet te zorgen voor er schade is.

Vorige week hebben we hiervoor het advies van de Boeddha onderzocht, deze stappen worden voorgesteld:
Samatha - Stoppen, kalmeren, ruimte maken
Smrti (Sati) - Open, oordeelloze, ontvankelijke aandacht.
Samadhi - Concentratie, diep kijken(Vipassana)
Prajna - Inzicht (Vinden / Toepassen)

Wat gebeurt er als je stopt? Wat stop je?
Je stopt onderscheid en oordeel; je komt thuis; je komt thuis bij je bron;
In de woorden van Thich Nhat Hanh:
"I have arrived, I am home" Op de veilige plek waar je niets hoeft op te houden of te verdedigen.
Thay Cuong Lu zegt:
"Je laat je geconditioneerde mind los, en geeft je blanco, ongevormde (raw) mind de ruimte"
Je bent open en ontvankelijk om waartenemen zonder discriminatie (afscheiding) of oordeel. Je bent leeg van afscheiding.
Zodra je ziet (voelt) waar je een scheiding maakt, zie (voel) je ook de verbinding.

In haar boek "When things fall apart" beschrijft Pema Chodron prachtig hoe veel pijn het doet om hardnekkig iets in stand te willen houden. En dat er moed nodig is om los te laten.

De vrijheid die ontstaat, als de gescheidenheid oplost en de verbinding weer zichtbaar (voelbaar) wordt, is helend en voedend.

Hoe ben ik aanwezig in de wereld en hoe is de wereld aanwezig in mij, is de vraag die we de afgelopen weken hebben onderzocht.
Met mildheid en compassie kunnen we stoppen en diep kijken naar onze gedachten en emoties; Naar onze relaties en omgeving.
Met inzicht kunnen we zorgen voor pijn en verbinding ruimte geven. Met inzicht kunnen we in dankbaarheid zorgen voor wat dierbaar en kwetsbaar is. 

Het leven is een wondelijk geschenk. Een kostbaar uniek geschenk. Jij en ik zijn een uniek wonder. Waarbij we de mogenlijkheid hebben om zonder afscheiding te leven, met dankbaarheid en compassie.

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans

Als je meer wilt lezen is de Engelse zoekterm: Conditioned co-arising.
Of in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Daarin staat: Dit is omdat dat is, dit is niet omdat dat niet is.

Of onze eerdere BLOG-post: https://ehv-uni-sangha.blogspot.com/2018/09/diep-luisteren-vanuit-de-leegte-deep.html

Dissolving in emptiness.

Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
 

Dear Sangha,

When you own a car or a bicycle, it will be no effort to see that regular maintenance and care is a necessity. Simple things like soft tires or lack of oil can lead to significant damage.
Yet when it concerns our mind or our relationships, we are often careless.
When you go for a long walk, you can go quite some distance with a small rock in your shoe. But it will be better to stop for a moment and take good care of your foot before damage occurs.

Last week we have looked at the advise of the Buddha. These steps are proposed:
Samatha - stopping, calming, making space.
Smrti ( Sati) - open, receptive awareness, without judgement.
Samadhi - Concentration, deep looking (Vipassana)
Prajna - Insight (discovering / applying)

What happens when you stop? Wat is stopped?
You stop separation and judgement; You come home; You come home to your source.
In the words of Thich Nhat Hanh:
"I have arrived, I am home" In the safe place, where you do not have to up-hold or defend  anything.
Thay Cuong Lu says:
"You let go of your conditioned mind, and give room to your raw, unconditioned mind" You are open and receptive to become aware without discrimination (separation) or judgement. You are empty of separation.
As soon as you notice were you create separation, you also notice connectedness.

In het book "When things fall apart", Pema Chodron describes beautifully how much it hurts when you try to up-hold something. And also that it takes a lot of courage to let go.

The freedom that manifests, when separation dissolves and connectedness becomes visible, is healing and nourishing.

"How am I present in this world and how is the world present in me." is the question that we have investigated the past weeks.
With mildness and compassion, we can stop and look deeply to our thoughts and emotions; To our relationships and environment. With insight we can take care of pain and give room to connectedness. With insight we can take care with gratitude for what is precious and vulnerable.

Life is a wondrous gift. A precious and unique present. You and I are a unique wonder. We have the opportunity to live without separation, with gratitude and compassion.

Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.

This Monday evening  we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion.

Warm regards
Hans

When you want to read more on this, the search term is: Conditioned co-arising.
Or in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Which says: This is because that is, this is not because that is not.
 

Or our earlier BLOG-post:
https://ehv-uni-sangha.blogspot.com/2018/09/diep-luisteren-vanuit-de-leegte-deep.html

Dans van bladeren en wind. ++ Dance of leaves and wind.

Dans van bladeren en wind.

Dance of leaves and wind. 

Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 8 september, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,


Deze week zat ik op mijn meditatie bankje en er speelde zich een hele film af in mijn geest. Of liever een toneelstuk, waarin de spelers de vrijheid namen om bepaalde scenes steeds overnieuw te doen.
Met een lichte verbazing brak mijn concentratie: " Waar ben ik?", met een glimlach herhaalde ik: waar ben ik beland? mijn aandacht was volledig afgedwaald.
Een oefening die Thay Cuong Lu ons ooit gaf hielp; Ik zei hardop "Hans waar ben je?"
Ik voelde weer het bankje onder mij en hoe mijn knieen de grond raakten.  Mijn rechter hand kneep in mijn been en mijn linker hand was een vuist. Ik zat een beetje voorover en mijn nek was gespannen.

Hoe ben ik aanwezig in de wereld en hoe is de wereld aanwezig in mij.
is de vraag die we de afgelopen weken hebben onderzocht.

Er was spanning in mij en onrust.
De wereld was nadrukkelijk aanwezig.

Mijn adem en mijn glimlach ontspande mijn handen en door rechtop te zitten ontspande mijn nek.
Ik was terug in de stilte. Echter iedere zintuigprikkel, iedere kleine beweging doorbrak de stilte.
Mijn adem werd rustiger en minder diep.
Ik volgde de rustige golvende beweging van mijn borst en de beweging werd steeds kleiner, tot er een minimum van beweging over was.
Het beeld van een heldere nazomerdag verscheen, Een lange zware tak van een boom bewoog loom met de wind, alle bladeren dansten ieder hun eigen dans.
De tijd viel weg.
Vol verwondering liet ik de dans tot me doordringen, de wind beweegt het blad, het blad beweegt de wind. Blad en wind als een geheel.

Thich Nhat Hanh zei eens: "Als een boom iets anders willen zijn dan een boom, dan raken we in moeilijkheden"

Het leven is een wondelijk geschenk. Een kostbaar uniek geschenk. Jij en ik zijn een uniek wonder. Waarbij we de mogenlijkheid hebben om zonder afscheiding te leven, met dankbaarheid en compassie.

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans

Als je meer wilt lezen is de Engelse zoekterm: Conditioned co-arising.
Of in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Daarin staat: Dit is omdat dat is, dit is niet omdat dat niet is.

Wanneer we mediteren hebben we een gelegenheid om te oefenen, om te ervaren dat we meer zijn dan ons denken en voelen. Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen. Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken. Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt.

Dance of leaves and wind. Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.   Dear Sangha, Earlier this week, I sat on my meditation bench and a complex film played in my mind. Or rather a theatrical play, where all the actors took the liberty to play certain scenes over and over again. With a slight surprise my concentration broke: "Where am I?" and with a small smile I repeated: Where have I drifted to? My awareness was completely gone astray. A practice that Thay Cuong Lu offered us once helped: I said out loud:  " Hans where are you?" Instantly I could feel the bench again beneath e and how my knees touched the ground. My right hand pinched my leg and my left hand was a fist. I was leaning a bit foreward and my neck was tensed-up. "How am I present in this world and how is the world present in me." is the question that we have investigated the past weeks. There was tension in me and unrest. The world was unavoidably present. My breath and my smile relax my hands an by sitting straight, my neck could relax. I was back in the silence. However every sensory trigger, every small movement broke that silence. My breath slowed down and became less deep. I followed the slowly waving movement of my chest and that movement became gradually smaller. The image of a bright afternoon in late summer appeared, a long heavy branch moved slowly with the wind, all leaves danced their own dance. Time disappeared. Full of wonder I let the dance sink in, the wind moves the leaf and the leaf moves the wind. Leaf and wind as a whole. Thich Nhat Hanh said once: " When a tree wants to be something else than a tree, we will be in trouble" Life is a wondrous gift. A precious and unique present. You and I are a unique wonder. We have the opportunity to live without separation, with gratitude and compassion. Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness. Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there. This Monday evening  we will meditate and share together. I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion. Warm regards Hans When you want to read more on this, the search term is: Conditioned co-arising. Or in Sanskrit: Pratītyasamutpāda Which says: This is because that is, this is not because that is not.

No after no before ++ geen ervoor geen erna

 

Geen ervoor, geen erna.
No after, no before. 


Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 1 september, 2025   (English below)

 
Dierbare Sangha,


Thich Nhat Hanh schrijft in het boek "How to focus" een parabel over hoe koekjes het ervaren als ze vanuit deeg enkele koekjes worden.

Het stelt ons de vraag ben ik een individu, een afgescheiden eenling, of ben ik onderdeel van 'mensheid', of misschien onderdeel van de cosmos.

Deze reflectie kleurt ook hoe we de ander zien.

Hoe ben ik aanwezig in de wereld en hoe is de wereld aanwezig in mij.
Het huidig moment staat niet op zich, het verleden is niet weg en de toekomst ligt besloten in onze aanwezigheid. Als je die drie in je denken uit elkaar trekt en van elkaar scheidt doe je iets onmogelijks.
Als we accepteren dat de mens poreus en tijdelijk is, dat grenzen een fictie zijn, in ruimte en tijd, is er niets om vast te houden en niets om mee vast te houden.
We zijn ieder moment nieuw en anders, die persoon in de foto bestaat niet meer, en tegelijk weldegelijk. Jij en die persoon zijn niet dezelfde maar ook geen twee verschillende. Het is onze mind die de scheiding maakt. Als we naar onszelf kijken en naar als we naar de ander kijken.

Een andere parabel is "golf" en "water" het is geen twijfel of de golf water is. Als de golf verschijnt is het water, als de golf aanwezig is is het water, als de golf afneemt en als de golf niet zichtbaar is.
Er is geen ervoor of erna, het is water, daar heeft tijd niets mee te maken.

De vraag die deze parabel aan je stelt. Hoe zie je jou leven, jouw aanwezigheid. Als deze je in deze vorm verschijnt, je aanwezigheid in je huidige vorm, als die vorm afneemt of als die vorm niet meer zichtbaar is.
Er is geen ervoor of erna, jij bent jij, je bent uniek en zonder begin of eind.

Het leven is daarmee een wondelijk geschenk. Een kostbaar uniek geschenk. Jij en ik zijn een uniek wonder. Waarbij we de mogenlijkheid hebben om zonder afscheiding te leven, met dankbaarheid en compassie.

Stoppen van afscheiden opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuiskomen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is. 

Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.

Warme groeten
Hans

Als je meer wilt lezen is de Engelse zoekterm: Conditioned co-arising.
Of in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Daarin staat: Dit is omdat dat is, dit is niet omdat dat niet is.

Het boek door Thich Nhat Hanh is: How to focus.
Origineel in ENG: How to focus

No after, no before.

Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
 

Dear Sangha,

Thich Nhat Hanh writes in his book "How to focus" a simile of the transformation of cookies from dough to a cookie.
A copy from the book is above.

It poses us the question: am I an individual, a separate unit, or am I part of 'humanity', or maybe part of the cosmos.

How am I present in this world and how is the world present in me.
The present moment does not exist on its own, the past is not gone and the future is embedded in our presence. When you try to separate or isolate those three, you are doing something impossible.
When we accept that a human is porous and temporary, that boundaries (in time and space) are an illusion, there is nothing too cling to and there is nothing to cling with.
We are new and different in every moment. The person in the photo no longer exist, and when you look deeply, that person in the photo is still there. You and that person are not one and the same, but also not two different persons. It is our mind that makes the separation. When we look at ourselves and when we look at others.

Another simile is 'Wave' and 'water', there is no doubt that the wave is water, when it arises, when it is present, when it is diminishing and when it is no longer visible.
There is no before or no after, it is water, time has nothing to do with it.

The question to us by the simile is: How do you see your life, your presence. When you are becoming this form, when you are in this form, when this form is diminishing, or when this form is no longer visible.
There is no before, or no after, you are you, you are unique with no beginning or end.

Life becomes with that a wondrous gift. A precious and unique present. You and I are a unique wonder. We have the opportunity to live without separation, with gratitude and compassion.

Stopping separation, opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.

This Monday evening  we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend, full of connectedness and compassion.

Warm regards
Hans

When you want to read more on this, the search term is: Conditioned co-arising.
Or in Sanskrit: Pratītyasamutpāda
Which says: This is because that is, this is not because that is not.

A wonderful book by Thch Nhat Hanh is: How to focus