Niets om vast te houden
Nothing to cling to.
Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 11 augustus, 2025 (English below)
Dierbare Sangha,
Hoe ben ik aanwezig in de wereld en hoe is de wereld aanwezig in mij.
Vorige week lazen we in de Satipatthana-sutra het advies hoe te oefenen, met open oordeelloze aandacht en inzicht:
[ ..] vrij van hunkering en ongenoegen ten aanzien van de wereld.
Hunkering en afwijzing worden sterk gevoed door een afscheiding, tussen nu en straks, daar en hier, wij en zij. Het is gebaseerd op grenzen die we ons zelf stellen, beelden die we creeren.
Wat is de wereld? We hebben wensplaatjes en vergelijken die met onze interpretatie van de realiteit, zoals we die waarnemen met onze zintuigen.
In Boeddhistische stromingen wordt veel aandacht gegeven aan het bewaken van onze "zintuig-deuren". Het helder waarnemen van de stroom die ons bewustzijn binnenkomt.
De schrijver en filosoof Eva Meijer schreef (in 2023) in haar column in de nrc:
Door de poreuse mens stroomt de wereld
In influx & efflux schrijft filosoof Jane Bennett over [...] menselijk actorschap in een wereld waarin niet-mensen ook kracht uitoefenen. Mensen zijn poreus, schrijft ze, de wereld stroomt in en uit ons. Ontmoetingen met anderen veranderen hoe en wie we zijn, en vice versa. Bennett neemt de gedichten van Walt Whitman als beginpunt voor een zelf dat geen prioriteit wil worden maar juist heterogener. Zoals in het gedicht ‘Song of Myself’, waarin de ik een ‘zeezelf’ is dat ademt in golven en golf voor golf van vorm verandert. Er is nog steeds een zelf, dat de gebeurtenissen verbindt, maar er niet los van is.
Het in-en-uitwaaierende zelf doet recht aan het deel-van-het-geheel zijn dat ons kenmerkt en onze beweeglijkheid. Maar mensen zijn ook overaanwezig en dat vraagt om een beweging naar afwezigheid. In de westerse filosofie ligt de nadruk over het algemeen op het zijn, spreken, weten, maar in het taoïsme wordt de nadruk gevestigd op het niet-zijn, niet-spreken, niet-weten, en de verhouding tussen wat er is en niet is. Net als bij Bennett is daarin het lichaam belangrijk. Leren wat te doen door niet te doen is ook een praktijk, je oefent door te mediteren. Handelen door niet te handelen in overeenstemming met wat er is, is een goede oefening voor onze soort.
De grenzen ( afscheidingen) maken we zelf, inclusief de definitie van wat tot mijn "IK" hoort en wat niet. Het ademen van de wereld is verplaatsen en hergebruiken.
Als we accepteren dat de mens poreus en tijdelijk is, dat grenzen een fictie zijn, is er niets om vast te houden en niets om mee vast te houden.
Het leven is daarmee een wondelijk geschenk. Een kostbaar uniek geschenk. Jij en ik zijn een uniek wonder. Waarbij we de mogenlijkheid hebben om zonder afscheiding te leven, met dankbaarheid en compassie.
Stoppen van innerlijke strijd opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuis komen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is.
Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.
Warme groeten
Hans
Maandag 11 augustus, 2025 (English below)
Dierbare Sangha,
Hoe ben ik aanwezig in de wereld en hoe is de wereld aanwezig in mij.
Vorige week lazen we in de Satipatthana-sutra het advies hoe te oefenen, met open oordeelloze aandacht en inzicht:
[ ..] vrij van hunkering en ongenoegen ten aanzien van de wereld.
Hunkering en afwijzing worden sterk gevoed door een afscheiding, tussen nu en straks, daar en hier, wij en zij. Het is gebaseerd op grenzen die we ons zelf stellen, beelden die we creeren.
Wat is de wereld? We hebben wensplaatjes en vergelijken die met onze interpretatie van de realiteit, zoals we die waarnemen met onze zintuigen.
In Boeddhistische stromingen wordt veel aandacht gegeven aan het bewaken van onze "zintuig-deuren". Het helder waarnemen van de stroom die ons bewustzijn binnenkomt.
De schrijver en filosoof Eva Meijer schreef (in 2023) in haar column in de nrc:
Door de poreuse mens stroomt de wereld
In influx & efflux schrijft filosoof Jane Bennett over [...] menselijk actorschap in een wereld waarin niet-mensen ook kracht uitoefenen. Mensen zijn poreus, schrijft ze, de wereld stroomt in en uit ons. Ontmoetingen met anderen veranderen hoe en wie we zijn, en vice versa. Bennett neemt de gedichten van Walt Whitman als beginpunt voor een zelf dat geen prioriteit wil worden maar juist heterogener. Zoals in het gedicht ‘Song of Myself’, waarin de ik een ‘zeezelf’ is dat ademt in golven en golf voor golf van vorm verandert. Er is nog steeds een zelf, dat de gebeurtenissen verbindt, maar er niet los van is.
Het in-en-uitwaaierende zelf doet recht aan het deel-van-het-geheel zijn dat ons kenmerkt en onze beweeglijkheid. Maar mensen zijn ook overaanwezig en dat vraagt om een beweging naar afwezigheid. In de westerse filosofie ligt de nadruk over het algemeen op het zijn, spreken, weten, maar in het taoïsme wordt de nadruk gevestigd op het niet-zijn, niet-spreken, niet-weten, en de verhouding tussen wat er is en niet is. Net als bij Bennett is daarin het lichaam belangrijk. Leren wat te doen door niet te doen is ook een praktijk, je oefent door te mediteren. Handelen door niet te handelen in overeenstemming met wat er is, is een goede oefening voor onze soort.
De grenzen ( afscheidingen) maken we zelf, inclusief de definitie van wat tot mijn "IK" hoort en wat niet. Het ademen van de wereld is verplaatsen en hergebruiken.
Als we accepteren dat de mens poreus en tijdelijk is, dat grenzen een fictie zijn, is er niets om vast te houden en niets om mee vast te houden.
Het leven is daarmee een wondelijk geschenk. Een kostbaar uniek geschenk. Jij en ik zijn een uniek wonder. Waarbij we de mogenlijkheid hebben om zonder afscheiding te leven, met dankbaarheid en compassie.
Stoppen van innerlijke strijd opent je hart en geeft ruimte voor verbinding.
Thuis komen bij de stilte die in je is, bij de verbinding die er altijd is.
Maandagavond zullen we mediteren en delen .
Ik wens ons een mooi weekend, vol verbinding en compassie.
Warme groeten
Hans
Nothing to cling to.
Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
Meditation and sharing in "de Schatkamer" this Monday evening.
Dear Sangha,
How am I present in this world and how is the world present in me.
The past weeks we have meditated and share on how to deal with our surrounding and with our emotions and thoughts.
We read in the Satipatthana-sutra about how to practice, with open non-judgemental awareness and insight:
[ .. ] detached from craving and discontent.
Craving and rejection are strongly fueled by separation: Now and Later, There and Here, Us and Them. It is based on the borders that we create for ourselves, the images that we create.
What is the world? In Buddhist schools there is much attention to guarding our "Sense-doors". The clear and unbiased registration of what comes into our consciousness.
In her column in nrc-newspaper, the Writer-Philosopher Eva Meijer wrote in 2023:
The world flows through the porous humans. (in Dutch)
She refers to Philosopher Jane Bennet who wrote the book "Influx & Efflux".
Humans are Porous, the world flows in and out. Every encounter with the world changes us and changes the world. The separated self dissolves into a "Sea-self" that is constantly moving, flowing, breathing and changing.
Boundaries are created by us, including the definition of what belongs to the "Self" and what does not. The breathing of the world is re-locating and re-use.
When we accept that a human is porous and temporary, that boundaries are an illusion, there is nothing too cling to, and nothing to cling with.
Life becomes with that a wondrous gift. A precious and unique present. You and I are a unique wonder. We have the opportunity to live without separation, with gratitude and compassion.
Stopping of inner struggle opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.
This Monday evening we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend , full of connectedness and compassion.
Warm regards
Hans
How am I present in this world and how is the world present in me.
The past weeks we have meditated and share on how to deal with our surrounding and with our emotions and thoughts.
We read in the Satipatthana-sutra about how to practice, with open non-judgemental awareness and insight:
[ .. ] detached from craving and discontent.
Craving and rejection are strongly fueled by separation: Now and Later, There and Here, Us and Them. It is based on the borders that we create for ourselves, the images that we create.
What is the world? In Buddhist schools there is much attention to guarding our "Sense-doors". The clear and unbiased registration of what comes into our consciousness.
In her column in nrc-newspaper, the Writer-Philosopher Eva Meijer wrote in 2023:
The world flows through the porous humans. (in Dutch)
She refers to Philosopher Jane Bennet who wrote the book "Influx & Efflux".
Humans are Porous, the world flows in and out. Every encounter with the world changes us and changes the world. The separated self dissolves into a "Sea-self" that is constantly moving, flowing, breathing and changing.
Boundaries are created by us, including the definition of what belongs to the "Self" and what does not. The breathing of the world is re-locating and re-use.
When we accept that a human is porous and temporary, that boundaries are an illusion, there is nothing too cling to, and nothing to cling with.
Life becomes with that a wondrous gift. A precious and unique present. You and I are a unique wonder. We have the opportunity to live without separation, with gratitude and compassion.
Stopping of inner struggle opens your heart and gives space for connectedness.
Coming home to the silence that is already in you, to the connectedness that is already there.
This Monday evening we will meditate and share together.
I wish us a wonderful weekend , full of connectedness and compassion.
Warm regards
Hans
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.