Innerlijke vrede
Inner peace
Meditatie en uitwisseling in "de Schatkamer"
Maandag 11 maart, 2024 (English below)
Dierbare Sangha,
Een van de diepste verlangens die je kunt voelen is het verlangen naar innerlijke vrede.
Dit verlangen kan zo sterk zijn dat het een streven in zichzelf wordt.
Veel mensen gaan op een spiritueele zoektocht om Innerlijke vrede te vinden.
Op reis, weg van de pijn, naar een plek waar vrede is.
De ironie van dit beeld is dat het juist een voorbeeld is van innerlijke strijd. De pijn moet weg en iets wat je mist moet meer.
Een aantal jaren geleden vroeg ik Thay Cuong Lu hoe je overal rust kunt ervaren
Zijn antwoord is te zien in deze viedo op Youtube
Thay Cuong Lu wijst op een andere richting. De rust, de vrede in jezelf is er al, zoals de zon er altijd is, ook als het bewolkt is, of nacht.
Het Sanskrit woord voor Innerlijke vrede is "Ksanti" door Thich Nhat Hanh wordt dit vertaald als "Inclusiviteit" Alles is er en alles hoort erbij. De realiteit van het moment is dat lijden en geluk er beiden zijn, ze zijn beiden onlosmakelijk onderdeel van het leven. Onze mind plakt er een label op "Gewenst" of "Ongewenst", het is onze mind die ons deze strijd aanlevert omdat we willen vluchten van pijn en zoeken naar genot.
Vanochtend las ik in 'When things fall apart' van Pema Chodron: Juist op de momenten dat je geconfronteerd wordt met ongenoegen of teleurstelling is er de gelegenheid om te leren, om te groeien.
Te leren waar je gehechtheid is, waar je blik wordt afgeleid van de verbinding met het leven.
Al je lessen en oefening in Mindfulness en Compassie komen juist op die momenten tot hun recht.
Er is geen strijd, je hoeft niet weg te kijken, je hoeft niets op te lossen. Dit is het leven en je kunt het met inclusiviteit ontvangen. Je kunt voor jezelf, voor je dierbaren en de maatschappij zorgen met liefdevolle vriendelijkheid door aanwezig te zijn.
Ben je vrij in je mind (je geest) om naast de pijn ook de schoonheid te zien en beiden te ontvangen.
Zodra we open zijn en fris kunnen kijken ( ervaren), kunnen we de verwevenheid en vergankelijkheid waarnemen, En zien dat alle "ego's" (Persona's) geconstrueerd zijn en van de omstandigheden afhangen.
We kunnen waarnemen vanuit de stabiliteit van de verbondenheid, vanuit de ongedeeldheid van het leven.
We kunnen zien dat de boom niet alleen de takken en de stam is, maar ook de bladeren, de schaduw, de wortels, de aarde, de appel, de regen en de zon.
Het is makkelijker om vanuit de oceaan van verbinding de draaimolen (mallemolen) van het leven te zien, dan andersom. Als onze aandacht bij de hectiek van de dag is, vergeten we onze wortels, onze verbinding.
Ik wens ons veel ontdekkingen met vriendelijkheid en mildheid,
warme groeten
Hans
Inner Peace
Dear friends,
One of the deepest desires you can feel is the desire for "Inner peace".
This longing can be so strong that it becomes a goal or struggle in itself.
Many people start a spiritual journey to find or to acquire inner peace; On a queeste away from the pain, to a place where happiness and peace are present.
The irony of this image is that by definition it exemplifies the inner struggle."The pain must go and something you miss must grow"
Thay Cuong Lu points us in another direction: The inner peace is already there, like the sun is always there, even when it is cloudy or at night.
The Sanskrit word for inner peace is "Ksanti" which is translated by Thich Nhat Hanh by: "Inclusivity" Everything is there and belongs to reality. The reality of the moment is that suffering and happiness both exist, they are both undividedly part of life. It is our mind that puts the labels: "desired" and "unwanted". It is our mind that starts the war because we want to flee from pain and run to joy.
This morning I read in "When things fall apart" by Pema Chodron: Right in in the very moment of discomfort, of irritation, we have the opportunity to learn and grow.
To learn where your attachment is, where your desire is, where your attention is dragged away from connectedness. Yet we run as soon as we can, where, instead, we can be present with our compassion and loving kindness.
Last three weeks we practiced stopping ( Samatha); opening-up and connect to reality of the moment.
Truly listening is recording, witnessing, perceiving, without pre-conceptions, complete, unfiltered.
Perceiving the other, what is in you and around you.
With this freshness we can connect without preconceptions, we can see the world with fresh eyes, but also we will be seen by the other as fresh, not closed or separated.
As soon as we are open and fresh, we can observe the (inter-) connectedness and impermanence. And see that all "ego's" ( Persona's) are created and depend on the circumstances.
We can see that the tree is not only the stem and the branches, but also the leaves, the shadow, the apple, the roots, the rain and the sunshine.
When we're open we can observe from the stability of the connectedness, from the undividedness of life.
It is easier to see the "Mary-go-round" of life from the ocean of connectedness, than the other way around. When our attention is with the hectic of day to day life, we forget our roots, our connectedness.
I wish us many discoveries, in kindness and mildness,
warm greetings
Hans
One of the deepest desires you can feel is the desire for "Inner peace".
This longing can be so strong that it becomes a goal or struggle in itself.
Many people start a spiritual journey to find or to acquire inner peace; On a queeste away from the pain, to a place where happiness and peace are present.
The irony of this image is that by definition it exemplifies the inner struggle."The pain must go and something you miss must grow"
Thay Cuong Lu points us in another direction: The inner peace is already there, like the sun is always there, even when it is cloudy or at night.
The Sanskrit word for inner peace is "Ksanti" which is translated by Thich Nhat Hanh by: "Inclusivity" Everything is there and belongs to reality. The reality of the moment is that suffering and happiness both exist, they are both undividedly part of life. It is our mind that puts the labels: "desired" and "unwanted". It is our mind that starts the war because we want to flee from pain and run to joy.
This morning I read in "When things fall apart" by Pema Chodron: Right in in the very moment of discomfort, of irritation, we have the opportunity to learn and grow.
To learn where your attachment is, where your desire is, where your attention is dragged away from connectedness. Yet we run as soon as we can, where, instead, we can be present with our compassion and loving kindness.
Last three weeks we practiced stopping ( Samatha); opening-up and connect to reality of the moment.
Truly listening is recording, witnessing, perceiving, without pre-conceptions, complete, unfiltered.
Perceiving the other, what is in you and around you.
With this freshness we can connect without preconceptions, we can see the world with fresh eyes, but also we will be seen by the other as fresh, not closed or separated.
As soon as we are open and fresh, we can observe the (inter-) connectedness and impermanence. And see that all "ego's" ( Persona's) are created and depend on the circumstances.
We can see that the tree is not only the stem and the branches, but also the leaves, the shadow, the apple, the roots, the rain and the sunshine.
When we're open we can observe from the stability of the connectedness, from the undividedness of life.
It is easier to see the "Mary-go-round" of life from the ocean of connectedness, than the other way around. When our attention is with the hectic of day to day life, we forget our roots, our connectedness.
I wish us many discoveries, in kindness and mildness,
warm greetings
Hans
