De zon, mijn hart - the sun, my heart - invitation sangha March 14th 2022

 

Silence is an ocean Language is a river A hundred voices inside Say that’s enough for now When the ocean calls you Don’t walk to the river Listen to the ocean That’s enough for now.   Dierbare vrienden,   Het eerste wat ik zag vanochtend was het zonlicht  op de muur van mijn slaapkamer. Het raakte iets in mijn hart. Woorden zijn dan moeilijk. Het wonder van het leven, vrede, de prachtige ruimte van een nieuwe dag. Deel uitmaken van dit groter geheel.   Aan de ontbijttafel merkte ik dat ik hiermee in verbinding wilde blijven. Ik schoof de krant aan de kant. Het zonlicht is een ander soort voedsel als het nieuws over de oorlog en de moeilijke dingen die daarbij horen.   Tijdens het ontbijt heb ik met aandacht naar het licht in de tuin gekeken. Mijn innerlijke kritische stem vroeg aandacht. ‘Wat is dit nu? Dit is vermijden, toch? De oefening is met aandacht te zijn met alles wat er is?’ Een scherpe, boze stem. Met moeite kon ik blijven luisteren, niet in gesprek gaan, geen discussie beginnen, geen woordenstrijd. Ik bleef stil, luisteren.   Een verrassende  wending in mijn gedachten. Een inzicht waar ik mee worstel. Uit het gedicht ‘Recommendation’ van Thich Nhat Hanh. ‘Herinner je, herinner je, de mens is niet je vijand.’ Kan ik dat wel? Ik vroeg me af waar Thay de energie vandaan heeft gehaald voor het leven van dit inzicht, midden in de oorlog. Hij heeft veel geoefend met woede. Hij heeft die woede omgezet in werken voor vrede. In zichzelf. Hij heeft het gedeeld. In diezelfde gedichtenbundel beschrijft hij veel waarnemingen in de natuur. Een bloemknop. De prachtige stevigheid van een heuvel. De geur van een theeblad. De diepte van een wolk.   Ik ben dankbaar voor deze stilte. Stilte kan zorgen voor een open hart. Stilte is een onderzoeksmogelijkheid. De woede onderzoeken die in mij is. Er de diepere laag in zien. Een jongere zei deze week tegen mij: ‘jullie volwassenen hebben er een enorme puinhoop van gemaakt.’ Vanochtend ontdekte ik dat die kwestie het moeilijk voor me maakte om de krant te openen. Een wortel van de woede, onmacht toonde zich.   Bezinning. Stilte. Diep kijken. Delen met elkaar. Vrede in elke stap. Het geheel voelen. Na het lezen van de krant ben ik in de tuin gaan staan.  Ontroerd thuiskomen. Omarming van het grotere geheel. Het wonder van het leven waar ik deel van uitmaak. Het geluid van zingende vogels en een roepende duif. Tranen in mijn ogen. Ik herinnerde me ineens een liedje van Plum Village. Een eenvoudige tekst die steeds opnieuw inspireert. Als ik de vrede in mezelf kan voelen kan ik omgaan met dat wat om me heen is.  Zo heeft ieder van jullie zijn binnen en buiten.   Samen vormen wij een Sangha. Een ruimte om te oefenen en te delen. Het is een verbinding met de oceaan.  De uitweg zit in de weg naar binnen. Ik nodig je uit om samen te zijn, diep te luisteren en te delen.   Ik wens jullie een weekend in verbinding Joost Vriens   Wanneer we mediteren hebben we een gelegenheid om te oefenen, om te ervaren dat we meer zijn dan ons denken en voelen. Als we mediteren creëren we een veilige, open ruimte waarin je geest kan ontspannen en kan waarnemen. Je hebt alles in je om helder te kunnen zien, horen en denken. Je bent groter, wijzer en stabieler dan je denkt.  The sun, my heart   Silence is an ocean Language is a river A hundred voices inside Say that’s enough for now When the ocean calls you Don’t walk to the river Listen to the ocean That’s enough for now.   Dear Friends,   When I woke up this morning the first thing I saw was the beautiful sunlight on the wall. It touched something deep in my heart. Words are difficult. The wonder of life, peace, the beautiful space of a new day. Being a part of the universe.   At our breakfast tabIe I felt a strong longing to stay in this energy of my heart. I pushed the morning newspaper aside. This sunlight is another form of nourishment compared to the news of the war and the related difficult things. Resistance?   During a small breakfast I mindfully observed the light in the garden. Then a sharp, angry inner voice. ‘What are you doing? This is avoiding, you know that. I thought you are practicing being present with all there is? Mud and lotus?’ I struggled to keep listening, no reaction, no battle of words, no justification. Presence.   I returned to the silence. Then a twist in my mind. A difficult insight. It is a sentence from the poem ‘Recommendation’ which I am reading often because it challenges me. 'Remember, remember, man is not your enemy’. The challenge is a question: Can I do this?   I wondered what Thay’s source of energy is that made it possible for him and many others to live this insight, in the middle of the war. He has practiced a lot with anger. He transformed this anger to working for peace. Embodiment. He shared it with us.   I am grateful for this silence. It opens my heart. Silence offers the possibility for deep looking. To look into the roots of anger that is in me.  This Monday, a young man said to me: ‘you adults made a mess of this world. That is our heritage.’ In the silent illuminated space of sunlight I discovered: that sentence and this feeling of guilt was the root of the difficulty to open the morning newspaper.   Presence. Reflecting. Silence. Deep looking. Sharing with each other. Peace in every step. Feeling the interconnectedness. After reading the newspaper I stepped into the garden. Coming home. The embracement of the wholeness, interbeing. The wonder of life which I am part of. The sound of the birds, the returning call of a pigeon. Tears in my eyes. Then the seed of a song filled my heart. This simple text of ‘silence is an ocean’ is as a rising sun in my heart. Not for the first time. Connect to the sun in myself. You all have your own inside and outside. Together we create a Sangha. A space to practice and to share. This is a connection to the ocean. De way out is in. I invite you to come together and practice presence, silence and sharing. I wish you a weekend in connection, Joost Vriens.